Bazı acıların tarifi imkansızdır. Acının şiddetini sadece onu yaşayan kalp bilir.İnsan olarak,o acıyı hissetiğiniz ilk anda sadece, en sevdiğinizden ve onun varlığından güç alırsınız.Yeliz'in öldüğü gerçeği ile en sert şekilde yüzleşen Bahar, bu şiddetli acının altında yalnızlığıyla ezilirken, ilk çareyi ve yardımı, yine Arif'in sesinde araması, ikili arasında var olan duyguların boyutu hakkında kimseye söylecek söz dahi bırakmıyor. Bana kalırsa, Arif ve Bahar açısından izlediğimiz en dolu dolu ve en duygu yoğunluğu yüksek bölümdü.Özellikle ikili arasında yaşanan telefon konuşması sahnesinde ve sonrasında yaşananlar,ikili arasındaki dialoglar,'' bu sevda ne güzel şey''dedirtiyor insana.Çünkü, Arif ve Bahar birbirini gerçekten çok güzel, çok özel seviyorlar.Bu, hikayenin sonunda onlara mutluluk va mı bilmem, ama şundan eminim yıllar geçsede hiç unutulmayacaklar. Geçen haftaki bölümü izlemiş biri olarak 50.bölümün Bahar'ın Yeliz'in ölümü gerçeği ile yeni yüzleşmesi sebebiyle,diğer bölümlere oranla daha sert geçeceğini biliyorum. Özellikle, Özge Özpirinçci muazzam performanslar sergiledi.Oyunculuğuna, bir kez daha hayran kaldım. Sevgili Özge Özpirinçci'yi 2008 yılında Kanal d'de yayınlanan ''Cesaretin Var mı Aşka'' dizisi ile tanıdım.O günden sonra, şahane kariyer yolculuğunun her aşamasında, seyirci olarak hep yanındaydım.Canlandırdığı her karakter kendine has ve çok özeldi.Ama, ''Bahar'' bir başka...Toplumsal hayatta, türlü zorluklarla mücadele eden, adeta kendi hayatlarında,''kara kışı yaşayan''kadınlara, her hafta umut tohumları saçıyor ekrandan. İyi ki dokumuş hayatlarımıza.Daha nice haftalar bizimle olsun...
Bazı insanlar, tesadüfen çıkmazlar karşımıza.Hayatlamızda var oldukları her dakika yolumuza aydınlatırlatırlar.Üstelik bunun için ''kan bağı'' da gerekmez.Sadece temiz yürekler, ve saf sevgi gerekir.Bu tür bağlar, hangi sınavlardan geçerse geçsin, asla yıpranmaz,kopmaz.Aksine her zorlukta biraz daha sağlamlaşır.Çünkü, diğer tüm bağların içermediği çıkarsız sevgiyi içerir.Bahar,Ceyda ve Yeliz gibi,bambaşka hayatlardan ve farklı engellerden gelen, üç kadını birleştiren ortak bağın adıdır,''dostluk''İşte bu yüzden Bahar, en kıymetlisi,can yoldaşı Yeliz'e veda ederken; hem ağladı, hem ağlattı.Bundan sonraki süreçte; Bahar ve Ceyda, zorluklar karşısında birbirlerine omuz vererek, kalplerinde Yeliz'e duydukları özlem ile devam edecekler, hayatlatlarına.
Bahar'ın, hikayesinin diğer dizi karakterlerine göre; bize daha gerçekci gelmesinin sebeplerinden biri de, süresiz devam eden mutluluk ya da mutsuzluk halinin olmayışı sanırm.Her hafta karakterlerin hayatlarında,keşfedilmeniş yeni kapılar çıkıyor karşımıza.Bu durum, hikayenin hep canlı kalmasını sağlıyor.Sonra olarak,Ceyda'nın geçmişinden kapanmamış bir yara çıktı karşımıza.Emre...Emre'nin hikayeye dahil oluşunun ''Ceyda''için milat olmasını çok istiyorum.Hayat gülen yüzünü ona da göstersin.Bundan sonraki bölümlerde,ArBah'ın büyük bir zevkle izleceğimiz gibi bir his var içimde.Umarım yanılmam.Kaçma girişiminden sonra neler olacak?
Bende,sizler gibi bir sonraki bölümü iple çekiyorum.Emeklere Sağlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder