Sevda,dünyanın en mucizevi duygusudur.Yüreğe düştüğü ilk andan itibaren tüm kötüleri silip;atar oradan.Kalbi,adeta bir cennet bahçesine çevirir.Sonsuz huzur ve mutlulukla dolup;taşar insan.Ancak sevdaların bu benzersiz duyguya erişebilmesi için iki sevdalının geçmesi gereken yollar ve atlatması gereken engeller vardır.Sevdalar değişse de bu hiç değişmez.Çünkü,gerçek sevda,ondan gelecek acı ve kedere de kalbinin kapılarını sonuna kadar açmak,ateşe elini korkusuzca uzatmaktır.Kalbine onun tarafından açılmış yaraları yine onunla sarmak istemektir.Her masalın bir imkansızı vardır.Masalın kahramanları tüm hikaye boyunca o,imkansızı mümkün kılmak için uğraşır,durur.Hercai'inin imkansızı da hiç şüphesiz,Reyyan ve Miran'ın kalplerine sığmayan sevdaları.Tüm kavgaların,kargaşanın ortasında;çölde açmış iki çiçek kadar eşsiz görünüyorlar.Yaşanmış onca şeye rağmen;hala bu denli derinden sevebilmek,muazzam bir şey.Hercai'de her bölümü,bir önceki bölümden daha çok beğenmek;benim için gelenek haline geldi.Ama bu bölüm,gerçekten efsaneydi.Her sahne,ilmek,ilmek işlenmiş.Hep söylüyorum,''insan sevdikçe iyileşir''diye.Miran bu sözün canlı örneği oldu,bence.Reyyan'ın sevdası kalbine düştüğünden beri,daha yumuşak kalpli ve naif birine dönüştü.Yani en azından,Reyyan'a karşı öyle.Ondaki bu değişim,sevdasının büyüklüğünün en kuvvetli kanıtı.Bu bölüm,gözlerindeki hüzün,özlem ve endişe de hep,''Reyyan'' vardı.
Her ne kadar aksini söylesede Reyyan'da da durum pek farklı değil aslında.Onun ağzından,''Miran''
için çıkan her,''Git''kelimesinde kocaman bir ''Kal''saklı.Ancak,yaşadığı hayal kırıklığı öyle derin ki,haklı olarak yeniden güvenmeye korkuyor.Objectif olarak baktığımda sonsuna kadar hak veriyorum.İki kişi arasında güven köprüleri bir kez yıkılmışsa;onları yeniden kurmak,sonsuz sabır ve özveri ister.Miran için zaman,sabır zamanıdır.Ancak sabırla,Reyyan'ın kalbini yeniden kazanabilir.Aksi pek mümkün görünmüyor,özellikle de Gönül ve Azize faktörü varken.Zira saplantı konusunda tek rakibi kendileri.Onlar,hikayede var olduğu sürece Reyyan ve Miran'ı huzursuz etmek için ellerinden geleni hatta fazlasını yapacaklardır.
Bu sebeple,onlarla ancak sabırla mücadele edebilir,Miran.Öfke bir arpa boyu yol aldırmadığı gibi gerçekleri görmesini de engelliyor.Bakınız,kendi bıçaklama potansiyeli olan birinin,evli olduklarını söyleyebilme ihtimali;normal şartlarda son derece olası.Ama, Miran öfkesinden bunu dahi göremiyor.Yazıyı bitirmeden önce,son sahne ile ilgili birkaç cümle etmek istiyorum.Şöyle ki Miran'ın davranışını eleştirenler olmuş.Normal şartlar altında bende size katılırdım.Ama,maalesef şartlar normal değil.Reyyan'ın büyüdüğü ev içindeki ortamı,ve kişi davranışlarını biliyorsunuz.Yazmama gerek yok.Mevcut durumda her ne kadar yanlış dahi olsa;Miran'ın Reyyan'ı o cehennem çukurundan çıkarmasının başka yolu yoktu.Eğer; böyle bir yol olsa asla böyl davranmazdı,eminim.Şahane bölümdü,emeklere sağlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder