HAYAT BAZEN KÖTÜ SÜPRİZLERLE GELİR-KADIN 62.BÖLÜM

İnsanoğlu,umutla bezenmiş,sabırla yoğrulmuştur.Bu iki duygu sayesinde zorluklara ve hayal kıruklığına dayanır.Ancak maalesef bu duygularında raf ömrü sonsuz değildir.Yaşadığımız bazı olaylar,bizi bu hislerin gerçerliliğinin kalmadığı noktaya getirir.Ne yalan söyleyeyim,haftalardır Arif'in sabrının son noktasını merak içinde bekliyordum.Bu hafta Sarp'ın sorgusuz,sualsiz mahalleye taşınma hamlesi ile bu noktayı görmüş olduk.Açık söyleyim,tüm yaşadıkları göz önüne alındığında beklediğimden daha sakin karşıladı.Elbette,bu sakinlğinde,hukuki anlamda bir şey yapılamayacağının anlaşılması da etkili olabilir.Netice itibarıyla,tüm yaşadakları düşünüldüğünde;bir insanın böylesi etkileyici sabır katsayısına sahip olması gerçekten mucize.İyi ki varsın Arif.İyi insanlar iyi ki var.Hayat insanları,her yeni doğan gün ile birlikte;hiç beklemediği yerlerden tekrar tekrar sınar.İşte bu sebeple yaşam boyu,hiçbir olay ve kişi hakkında büyük cümleler kurmamak lazım.Zira, günün birinde o küçümseyerek baktığınız yerde kendinizi bulabiliyorsunuz.Ne yazık ki Sarp,yaşadıklarından en ufak ders almamış.Hala Arif ile uğraşma ve onu aşağılama peşinde.Zaten, Saray Apartmanı'na gelişi de ayrı bir olay.Aslına bakarsanız, Sarp'ın bu hamlesi iki karakter arasındaki olanca açıklığı ile tekrardan gösterdi seyirciye.Çünkü, aynı durumda Arif olsa; o,böyle bir şey asla yapmazdı.İşte, Arif ile Sarp arasındaaki esas fark bu.

Türk toplumunun en büyük hastalıklarından biri,kesinlike ön yargı.Kendimizden sosyal statü,yaşam tarzı vb konusunda farklı birini gördümüzde hemen yapıştırıyoruz kafamızın içindeki etiketleri.Ne de olsa,konuşmak kolay,yaşamak zor.Ceyda, binbir zorluk yaşamış,hala da yaşamaya devam eden çok özel bir karakter.Üzerine basıp geçtiği binlerce hayal kırıklığına rağmen yine de ''kendi olmak''tan asla vazgeçmemiş biri.Ama ne yazık ki, dizi boyunca yüzü hiç gülmeyenler arasında.Daha da uzun bir süre güleceği yok anlaşılan.Baksanıza, ne Emre ne annesi rahat veriyor.EMEKLERE SAĞLIK