YÜZÜNÜ GÜNEŞE DÖNEN HAYATLAR-KADIN 63.BÖLÜM

Hayat her birimizi binbir farklı zorlukla sınar.Bu sınanmalardan güçlenerek çıkmak ya da pes etmek tamamıyla bizim tercihimizdir.Kadın dizisinin temelinde de bu zorluklardan yol çıkarak yeniden var edebilmiş,''kadın'' hikayeleri var.Bu hikayeler o kadar gerçek ve bizden ki;hikayedeki tüm karakterler ile saf bir bağ kurabiliyor.Uzun dizi süreleri göz önüne alındığında bu gerçekten büyük bir başarı.63.Bölüm genel itibariyle bu sezonun en sevdiğim bölümlerinden bir tanesiydi.Yine yeni yeniden,''Arif'' karakteri sevmenin sadece sevmek olmadığını yani daha doğrusu bunun tek başına yeterli olmadığını gördük.Zirâ aralarındıki tüm husumete rağmen; sırf Bahar ve çocukların mutluluğu için Sarp'a yardım elini uzattı.Sevmenin çoğunlukla bencillikle karıştırıldığı,garip duygulara sevgi veya aşk gibi isimler takıldığı günümüzde bu gerçekten örneğine az rastlanır bir durum.Misal iki karakter yer değiştirmiş olsa;Sarp, bırak yardım elini uzatmayı başının daha çok belaya girmesi için uğraşırdı diye düşünüyorum.Zira, karakter bencillikte zirvede.Baksanıza, çocukların durumu ortadayken;onların üzülmesini de göze alarak Arif'in yardım teklifini geri çevirdi.Sonunda kabul etmek durumda kaldı o ayrı.Birini sevmek, fedakârlık ister.Sırf onun mutluluğu için ondan vazgeçebilme cesareti ister yürekte.Sevdiğinin mutluluğunu,kendi mutsuzluğunun üstünde görmeyi gerektir.İşte bu saydığım özellikler, Arif'i bizim gözümde değerli kılan nedenler.Ve hep öyle kalacak.

Kadın dizisinin tüm karakterleri içinde Arif'ten sonra en sevdiğim karakter Ceyda.Hem yaşadıkları hem eksik kalan tarafları beni deriden etkiliyor.Ceyda karakteri ilk izlediğim bölümden beri bu böyle.Bu sert, kırılmaz kabuğunun çok derinlerden yara almış;evlat hasreti çeken biri olduğunu çok sonradan öğrendik.Öğrendikçe;onu, hikayesi yaşama tutunma arzusunu daha çok sevdik.Zira, ne hikayesindeki kırıklar ne de kalbine gizlediği evlat hasreti kolay kabul edilebilir şeyler.Ama o yine de kendi bildiği gibi devam etmiş hayatına.Bu süreçte çok incinmiş,paramparça olmuş.Onun çektiklerinin yanında eski bir aşk kırığı ne ki...Elbette, Emre'ye dair geçmişten kırıkları var.Bu da gayet normal bir durum.Ancak onun, en derinlerdeki acısı hiç tartışmaşız evlat hasreti.Ve bu hasreti uzun bir aradan sonra nihayet son buldu.Emre, ilk defa doğru bir şey yaptı.Umarım,böyle devam eden bu süreç.Şahane bir bölümdü.EMEKLERE SAĞLIK.