''Affetmek büyüklüktür.''Ne güzel, ne anlamlı bir cümle; değil mi? Bu cümlenin içerdiği derin anlamların yanı sıra, bir insanın sahip olduğu affetme güdüsünün de insanoğluna hediye edilmiş en mucizevi duygulardan biri olduğuna inananlardanım.Zirâ, doğası gereği, yüreği bencillikle yoğrulmuş;biz insanların tüm duygularına ters, birini afffedilmek.Hele kalbin cam kırıkları ile dolu ise ,işte o zaman affedilmek isteyen kişinin işi bin kat daha zordur.Çünkü, kalp yarası diğer yaralardan çok daha güç iyileşir.İşte; tam bu yüzden Reyyan'ın,Miran'ı kolay kolay affediceğini düşünmedim, hiçbir zaman.Reyyan, her ne kadar o an aksini söylese de onu daha ilk gördüğü an,vuruldu Miran'a.Bu sebepten yaşadığı hayal kırıklığının kelimelerle tarifi yok.Biliyorum, birçoğunuz artık bu işin uzadığını ve Reyyan'ın, Miran'ı affetmesi gerektiğini düşünüyorsuz.Bende sizinle düşünceyi paylaşıyorum.Ancak, birkaç küçük noktada ayrışıyoruz.Şöyle ki, bizler Hercai'yi dışardan üçüncü bir göz olarak izliyoruz.Buna rağmen, bazen bazı karakterlerin sevgisi, diğerine göre ağır bastığından ya bazen de Reyyan ve Miran'ı (tıpkı ben gibi) bir arada görmek istediğimizden objectifliğimizi kaybediyoruz.Bu bölüm Miran'ın pişmanlığını ve sevdasını dibine kadar gördük ve her zerresine sorgusuz sualsiz inandık.
Burada bir sıkıntı yok.Ancak, tüm bunlar seyirciler olarak; bizim penceremizden görünen manzara.Bir de Reyyan'ın penceresinden bakalım.Reyyan da tıpkı bizler Miran'ın onu sevdiğine inanıyor.Onların arasındaki temel sorun da sevdaya ya da sevildiğine inanmak değil.Reyyan ve Miran'ın arasında görünmez bir duvar olan temel sorun güvensizlik.İki sevdalı arasına güvesizlik girdiğinde diğer tüm duygular etkisizleşir.Reyyan'ın Miran'ı, tıpkı Miran gibi ne kadar derinden sevdiğini anımsarsanız;Reyyan'ın güveninin ne kadar derinden yaralandığını anlarsınız.Reyyan ve Miran arasındaki sevdanın büyüklüğü tartışılmaz.Ama ortada su götürmez bir gerçek daha var.Reyyan, Miran olan tüm güvenini yitirdi.İnsan tüm benliği ile güvenmediği birini affedebilir mi? Bence kesinlikle hayır.Öncelikle aralarında koca bir dağ olmuş bu sorunu çözmeleri lazım.Aksi durumda Reyyan ve Miran, hiçbir zaman gerçek anlamda mutlu olamaz.
Bir seyirci olarak Reyyan ve Miran'ın aynı yolda el ele verip yürümesini çok istesem de bir kadın olarak Reyyan'ı çok iyi anlıyorum. Acılarının kabuk bağlaması için Reyyan'a biraz zaman, Miran'a da sabır lazım.Sizi bilmem ama ben 11.bölümü çok beğendim.Her sahnesi ayrı bir efsaneydi.Özellikle de Reyyan ve Miran sahneleri...O sevdanın büyüklüğünü her sahneye nakış gibi işlemiş sevgili senaristlerimiz.Uzun zamandır izlemek istediğimiz sahneler vardı bölümde.Benim gözümde sezon finali tadında bir bölümdü.İnsan, ''bu bölüm böyle ise sezon finali nasıl olur?''diye düşünüyor.Bu bölüm, Reyyan ve Miran dışında Azat ve Gönül aksı da aşırı hareketliydi.Sahneler boyunca bir kez daha gördük ki, iki karakter birbirine gerçekten çok benziyor.İki çifti bu şekilde izlemek çok keyifliydi.EMEKLERE SAĞLIK...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder