YOL AYRIMI-KADIN 59.BÖLÜM

Biz kadınlar hayatımız boyunca türlü zorlukla mücade eder, her birinden daha da güçlenerek çıkarız. Yalnız, çocuklarımız söz konusu olduğunda;çaresiz kalır,arafın tam ortasında buluruz kendimizi.Çünkü sadece o zaman kendi isteklerimizi ikinci plana atmamız gerekir.Toplumdaki genel kabul budur.Yalan yok.Bende bazı durumlarda bu görüşe katılanlardanım.Ama bu demek değil ki bir kadın körü körüne mutsuzluğa mahkum etsin.Bence bu bir kadının kendine dolayısıyla da çocuklarına yapabileceği en büyük kötülüktür.Geçen hafta izlemiş olduğumuz bölümde Bahar'ın da buna benzer bir ifadesi vardı.Hatta, içimden ''ne kadar doğru'' diye geçirmiştim.Benim,''Kadın''dizisine başlama sebeplerimden en önemlisi, içerisinde çok farklı kadın karakterini, bununla birlikte de birçok hayat hikayesini içinde barındırmasıydı.Zaman içerisinde ''Arif'' karakteri tanıdım.Tanıdıkça da hayran kaldım,o masal kahramanı gibi sevmelerine,süssüz ama gerçek cümlerine.Türk televizyon tarihinin,''en gerçek'' dizi karakterlerinden.Kıymeti bilinmedi o ayrı konu.Ama benim esas takıldığım konu bu değil.Bahar gibi, kendi mucizesini içinde taşıyan bu zamana kadar her güçlüğe karşı dimdik ayakta kalmış biri;birden nasıl bu kadar pasif birine dönüştü?Bunu Arif ile ayrıldıkları için filan söylemiyorum,yanlış anlamayın.Misal,bizim bildiğimiz Bahar;Şirin'in kıyafetlerini asla giymezdi.

Malum ayrılık sahnesine  geri dönersek eğer;benim için sağlam bir hayal kırıklığı oldu.Bir yanım buna hiç şaşırmadı ama bir taraftan son ana kadar süpriz bekleyen bir yanımda vardı.Boşunaymış.Bunu tekrardan anladım.Zira,Bahar kafasında çoktan bitirmiş.Bundan sonrası için ''Arif için yeni hikayeler zamanıdır''diye düşünüyorum.Am umarım fotoğrafları gördükten sonra Bahar hikayenin bazı kısımlarını başa sarmak istemez.Çünkü dün Arif'in gözlerinde gördüğüm hüzün;yüreğime çok dokundu.Tekrar tekrar aynı duruma düşsün hiç istemiyorum.EMEKLERE SAĞLIK.