BİR YALANCI ÇOBAN HİKAYESİ-HAYAT ŞARKISI 42. BÖLÜM YORUMU

Hep söylüyorum ruhu olan işleri seviyorum diye;çünkü bu tip işlerde senarist yazmış olmak için yazmaz,yönetmen çekmiş olmak çekmez oyuncu sırf oynamış olmak oynamaz,niyetleri bu dünyaya bir iz bırakmaktır.Bunun son zamanlardaki en güzel örneği hayat şarkısıdır bence.Her bir oyuncu oynadığı karakteri sanki bir kıyafet gibi üzerine giyiyor ve tamı tamına oynayor ne fazla ne eksik.Kötü oynayan tek bir oyuncu yok ısrarla arasanızda bulamazsanız.Gelelim 42.bölüme... Hazer mahir yüzleşme sahnesini hazerin arkadan dolanmadan mahir kendini anlatmasını çok sevdim.Doğruluk her zaman kazandırır neticede ama konu aşk olunca bunun tek başına yeterli olacağını asla düşünmüyorum.Meleğin kafa karışıklığının sinyallerini haftalardır veriyorlar bize ama bu defa durum çok ciddi cem konusunda doğru söylüyor yalancı çoban misali kimse buna inanmıyor.Evet yalnış duymadınız cem CEVHER ailesinden intikam almak için geri döndü,zaten öldüğüne baştan beri hiç inanmamıştım.Ve ilk kurbanı tahmin ettiğim üzere hüseyin oldu.Kerimi sorarsanız o cephede değişen pek birşey yok hala aynı hödüklükler.Ne zaman toparlanır bilmem ama o toparlanana kadar hazer in kerim out kimse kusura bakmasın.MELİSA planlarını okuldaki o küçük yardakçısı sayesinde devreye soktu.Gittiği yerden bile kerim-hülya arasına fitne tohumları ekmeye devam ediyor.Bu gözler hülyanın yüzüğü parmağından çıkardığını da daha da birşey olmaz demem.Hemde küçük hülyanın tüm uyarılarına rağmen.Bakalım hüseyin ve mahire olanlar ikili arasında kırılıp paramparça olan şeyleri tamir etmeye yardım edecek mi merak içindeyim.Bu şahane bölüm için baş da cem karcı olmak üzere tüm ekibe teşekkürü bir borç bilerek ayrıca şunu da belirtmek isterim bu bölüm için ecem özkaya üstündağ ve tanyaç ayaydın pürüzsüz bir oyuncuk sergilerdiler.Duygu geçişleri olağanüstüydü.Onları ayrıca ayakta alkışlamak isterim Yine bir salı akşamı tüyler diken diken izledim.43.bölümü iple çektiğimi belirtmek isterim şimdilik sevgiyle...