İnsanoğlunun hayatı pek çok farklı evrelerden ve farklı duyguların toplamından meydana gelir. Ancak bu duygu demetinin içinde öyle bir tanesi var ki diğerlerinden çok daha kıymetli ve özel bir yerde. Hani derler ya, " bu hayatın altın anahtarı" diye, işte tam olarak böyle bir şey. Peki bu duygu ne mi? Hemen söyleyeyim: Elbette hepinizin tahmin etmiş olacağı üzere,sevgi.Yokluğunda kalpte nasıl derin yaralar açılacağını her hafta tekrar tekrar görüyoruz Masumlar Apartmanında. Geçen hafta izlemiş olduğumuz bölüm sonunda hem Safiye'yi hem Gülben'i içinden çıkılması çok zor bir durumda bırakmıştık.Yeni bölüm itibariyle tam da o, vurucu sona yakışır şekilde duygusal olarak sert sahnelerle başladık. Hatta, size bir şey itiraf edeyim, sırf bu duygu yoğunluğu sebebiyle hikâyenin en başından bu yana izlemekte en fazla zorlandığım bölüm buydu. Kime üzülecegimi, neye şaşıracağımı bilemedim. Bölüm boyunca adım adım Gülben'in,Safiye'yeye dönüşmesini izledik.
O, gökkuşağı gibi rengarenk kız gitti. Yerine karanlığa bürünmüş, hiç tanımadığımız biri geldi sanki. Üstelik Safiye'nin de kendi karanlığına dönüşümün aynı zamana denk gelmesi cidden çok can yakıcı. Zaman zaman hikaye akışında Safiye'nin kendi karanlığına doğru attığı adımlara hep birlikte şahit olduk. Safiye'den, Naci'nin gidişi ile birlikte böylesi bir geri dönüş bekliyordum. Bu nedenle şaşırmadım. Beni asıl şaşırtan daha doğrusu üzen şey, Gülben'in o karanlığa girmesi oldu. Sanırım, yaşanan o malum olaydan sonra ciddi ciddi Esat ile ilgili bir çiçek büyütür gibi özenle beslediği tüm umutlarını kalbinin derinliklerine gòmdü.O, umutlar saklandıkları yerden çıkar mı? Çıksa bile Safiye bu umutların yeniden yeşermesine izin verir mi? Bilmiyorum, çünkü malumunuz olduğu üzere eski Safiye geri döndü. Aslına bakarsanız Safiye ve Naci'nin hikayesi yeniden başladıktan kısa bir süre sonra bizi böyle bizi acıklı bir sonun beklediğini içten içe biliyorduk. Ama biz umut etmeyi ve o umuda tutunmayı seçtik. Bence iyi de yaptık. Aksi takdirde bu aşkın bir derinliğini acı sonlarına odaklandığımızdan gerçek anlamda kavrayamazmışız gibi geliyor bana. Elbette bende birçok kişi aynı düşünüyorum bu konuda. Bu güzel çift, bu büyük aşk daha farklı bir sonu hak ediyordu. Ama her şeye rağmen bu kadar òzel bir aşk hikayesini, böyle güçlü oyunculuklar ile izlemiş olmaktan mutluluk duyuyorum. Emekre Sağlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder