Hayatta yaşanan tüm duyguların insan için bir değeri ve karşılığı vardır elbette.Ancak aşk,tüm bu duyguların ötesinde bir yere sahip bence.O ki bu hayattaki en kuvvetli ilaç,en değerli şifa.Belki de bu yüzden bu kadar erişilmez ve kıymetli.Zirâ herkesin kapısını çalmıyor.Kapısını çaldıklarının bir kısmı da ne yazık ki kıymet bilmiyor.Çünkü insanoğlu bencildir.Ve özellikle bu tip ilşkilerde tam fedakarlık ister.Yani,''ben değil biz olmayı'' gerektirir.Ancak bunu başaranlar gerçek mutluluğa ulaşır.Ama tahmin edeceğiniz üzere bu durumu başarabilmek, kendi egolarının üstesinden gelebilmek sanıldığı kadar kolay değil.Bu yola girmeye niyet edip,cesaret gösterenleri türlü türlü sınavlar bekler.Mahur ve Maraşlı da dünkü bölüm itibariyle bu zorlu yola giriş yaptı. Maraşlı gibi düz, son derece keskin sınırları olan biri için bu yola girmenin,,bu duyguyla yüzleşmenin zor olacağını tahmin ediyorduk.Ama böylesini hiç beklemiyorduk.İzlemesi inanılmaz keyifliydi.Eli ayağına dolaşan, Mahur'un karşısında ne yapacağını bilemeyeyen Maraşlı hali bambaşkaydı.İnsanın istemediği bir şeyi yapmak zorunda kalması gerçekten çok zor.Bölüm sonundaki Maraşlı'nın gelgitleri ve verdiği karar üzerinden bunu bir kez daha gördük.Tam kendi mutluluğuna kapı açtı derken,yine eski yerine döndü.Tabii ki bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olamaz.Ama yeniden bu noktaya gelebilmeleri zor olacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder