Sevdaya düşmek bizi,kendimizle hiç bilmediğimiz özellklerimizle tanıştırır.Bu yüzdendir ki yolculuk boyunca her durakta yepyeni bir duygu karşılar bizi.Çoğumuz kabul etmek istemese de bu duygu demetinin içinde en kendine has ve gizemli olan kıskançlıktır. Bu duygu insanoğlunun tüm inkar ve reddetmelerine rağmen hayat yolunda bir defa da olsa kapısını çalar.Gerçek yaşamdan kurgu dünyaya geçiş yaptığımızda durum pek de farklı değil aslında.Özellikle izlemiş olduğumuz dizi ve filmlerde bu duygunun çeşitli yansımalarını görüyoruz.Ancak buradaki temel ayrım bu duygunun yaşanma biçimi.Kimi karakterler bunu hırçın dalgalı bir deniz misali yaşarken, kimi karakterler de durgun bir su gibi yaşıyor.İşte, Mahur duygusunu durgun su gibi yaşayanlardan.Bence tam da bu sebepten Maraşlı ile bu kadar uyumlular.Genele bakınca siyah ve beyaz kadar zıt olan bu ikili, söz konusu tek ortak nokta yani aşk oldğunda mucizevi bir uyum içinde.
Çünkü aşk tüm bu farklılıklardan,zıtlıklardan beslenir.Geçmişten günümüze anlatılagelmiş tüm destansı aşk hikâyelerinde imkansızlıklar, tabiri caizse iki aşığın tam ortasında sürekli yanmakta olan kor ateş vardır.Büyük kavuşma için ancak o ateşin sönüp ortaklığın süt liman olması beklenir.Maraşlı da ise bu kor ateş yerine prensin prensesine kavuşablmek için öncelikle dokuz başlı ejderhayı yani Necati'yi yenmesi gerek.Hikayedeki gidişata bakıldığında bunu görmek için oldukça fazla zamana ihyacımız olduğunu seziyorum.Şaka bir tarafa ben hem karakter hikâyelerinden son derece memnunum.Beni izlerken rahatsız eden tek nokta Necati'nin bu kadar siyaha kayan bir karakter olması.Zira o,geçmişine dair tüm bilinmezlik lerle dâhi ekranın en büyülü karakterlerinden biriydi.Krşke bu kadar sertleşmeseydi.En azından kardeşleri söz konusu olduğunda bir parça zaaf belirtisi görmek isterdim.Bu bölümünde bununla ilgili bir sinyal aldık sanki Bakar bundan sonra olaylar nasıl şekillenecek hep birlikte göreceğiz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder